Staal - Speidargut | Текст песни

• Тексты песен
• Staal
• Speidargut

Noko er ròte mellom bakkar og berg.
Ryggbeinet har heilt mista sin merg.
Me har no fått vårt banesår,
og skulda er faen meg vår.

Kvart fjerde år skjer same drit:
Me vel ein pikk i fullt uvit
om at sjela er selt, og vår store helt
er vondskapen bak eit smil.

”Tilgi dei ikkje, dei veit kva dei gjer.
Dei pustar på hatets og vondskapens klør.”
Kva Øverland sa er òg sant i dag,
me er framleis i svevne.

Noreg snur seg til venstre,
før ho vrir seg mot høgre.
Ho skrik i smerte når buken vert kloven
av dolken som kjem frå ovan.

Ja, me elskar dette landet,
som ho byr seg fram.
Ho tek i mot og gjer sitt blót,
ho gir sitt offerlam.

Nokre røystar raudt,
mens andre folk vel blått;
blanda med grønt vert dei svart som kol.
Politikarar er rasshol!

Vårt hjarte veit, vårt auge ser
kor godt og vakkert Noreg er.